روزهایی است صدای یا صاحب الزمان یا صاحب الزمان گفتن هایت یک درمیان به گوشم می رسد. از حالت بی خبر شده ام و روزمرگی دنیای فانی ما را هضم کرده است. شرمنده ، شرمنده توأم که گرفتار خویشم. ای کاش می شد برایمان دعایی کنی که به ما سوی الله وصل گردیم . به قول بزرگی از دنیا وقتی متنفر شدم که تو را گرفت . آن وقت فهمیدم چقدر بی رحم و بی مقدار است.

شیخ رضا

ای کاش سردرگمی هایم پاسخی همچون تو بود. اصلا ای کاش بودی ... هنوز هم که هنوز است ای کاش بودنت را با تمام وجود فریاد می زنم که چه کسی را از دست داده ایم.

نمی دانم هنوز جمعه هایت را سر می زنی یا نه؟ واقعا نمی دانم !!! ای کاش بودی تا پاسخ هزاران چرای ذهنم را می دادی...

معلم مهربانم از جای دیگر بخواهم بگویم این روزها بعضی خیلی تلاش می کنند تا بر ساختارهای پوسیده و متحجرانه و بی فایده رنگ و لعاب تجدد بزنند و سر و رویش را آب و جارو کنند ، اما چه سود ؟!!!

هنوز هم رنگ و بویت ، رنگ و بوی کلاس اخلاق و درس استشمام می شود.

اینجا خلوتگاه با توست....

همیشه دوستدار و ارادتمندت احسان