استاد را مرده انگاشتيم مانند آن سنگ مزار سخت و سياه يا آن عکس خاک خورده اي که باد و باران آن را فرسوده کرده است.خاک مزار استاد به گوش و قلب و وجودمان نشسته است؛"گوشهايم در اين همه غوغا و همهمه ، بي نصيب از صداي تو کر ماند !"