جايي شنيدم که عجب در واقع خود بزرگ بيني در مقابل خداست و به مراتب بدتر از تکبر.و در جايي ديگر شنيدم که تکبر زمينه رشد عجب ميشه چون خداوند نسبت به بندگانش حساسه و تکبر نسبت به اون ها عجب رو پديد مياره اين نظرات تا چه حد درسته؟ و اينکه بارزترين نشانه ي اين دو رذيلت که در رفتار ظهور مي کنن چيا هستن؟