این تصویر امانم را برید...

اشکم جاری ...

دهانم خشک ...

سرم سوت کشید ...

ناخودآگاه یاد کوچه های بنی هاشم افتادم ...... گردنت را می شکست آنجا اگر عباس بود ........

و اینک زینب حسین هنوز عباس دارد ...

عصر عاشورا زینب نگاه می کرد کسی نیست پا را رکاب کند معجر را سوار کند تا زینب خانم سوار بر مرکب شوند ...

یه زن تنها و یک شتر و یه طایفه یتیم... 

آه عباس زینب کجایی ؟؟؟

ارامش دل زینب کجایی؟!

تا زمانی که عباس هست دشمن جرأت حمله به خیمه ها را ندارد...

و اینک آنان که سم اسبانش را برای تاختن بر حرم حضرت زینب تیز کرده اند بدانند: 

شیعه غیرت دارد